Cześć :)

Witam Cię w trzecim już odcinku podcastu W DRODZE KU SOBIE. I opowiem Ci w nim, dlaczego nagrywam ten podcast. Skąd ta forma wyrazu, dlaczego w podcaście o takim tytule… Zapraszam Cię do poznania bliżej tego, co leży w samym zalążku tego projektu. Na czym wykiełkował i co z sobą niesie :)

Dlaczego zatem nagrywam ten podcast?

Bo chcę się dzielić z Wami swoim doświadczeniem. Tym, które płynie z moich własnych przeżyć, tym, które zdobyłam intensywnie pracując nad sobą i poznając siebie, tym, które zdobyłam pracując z ludźmi różnymi metodami, i tym, które płynie z kontaktu z Wyższą Energią.

Bo pragnę stworzyć przestrzeń, z której będzie płynąć autentyczna wartość. W której pojawią się i moje przemyślenia, wizje i czucie, ale też w której pojawią się ludzie, którzy podzielą się swoimi. Dla najwyższego dobra wszystkich.

Bo chcę dawać, ale też chcę tworzyć i kreować w zgodzie z własnym potencjałem. I czuję bardzo klarownie, że podcast jest czymś, czego bardzo domaga się moja czakra gardła :)

Zdecydowałam się też nagrywać ten podcast, ponieważ chcę Ci towarzyszyć w Twojej zmianie. Chcę Ci dodać odwagi, abyś dostrzegła, jak wiele jest w Twoich rękach i zachęcić, zainspirować Cię do tego, aby opuścić tę tak zwaną strefę (dys)komfortu, stanąć na krawędzi. Ruszyć w nieznane, zaryzykować i stawić czoła nieznanemu, bo to jedyna rzecz, którą możesz teraz zrobić, jeśli chcesz zrobić jakiś postęp. Kochamy to, co stabilne i przewidywalne, tylko że jedyną stałą w naszym życiu jest zmiana…

Jeśli tego słuchasz to prawdopodobnie jest to dla Ciebie czas, aby ZOBACZYĆ siebie i dać siebie zobaczyć innym. Ten czas nastąpił i dla mnie. Ten podcast jest realizacją potrzeby pokazania innym z odwagą, kim jestem, jaka jestem naprawdę, co mam do przekazania, w jaki sposób chcę dzielić się dobrem. Po to, aby moja Boża Iskra mogła realizować swoje powołanie. Aby mogła KREOWAĆ moimi rękami. Dlatego chcę inspirować i Ciebie i siebie do tego, abyśmy głośno wyrażały to, kim jesteśmy. Określiły to, i z czasem określały coraz precyzyjniej, i dały sobie głos.

Daj się zatem poprowadzić. Nie mnie. Swojej odwadze, a odkryjesz skarb, o którym nawet nie śnisz. Im bardziej rozpamiętujesz, im bardziej tkwisz w lęku, tym bardziej prawdziwy on jest.

Tymczasem, żeby polecieć, żeby puścić się w powietrze, żeby dać się ponieść wiatrowi – musisz puścić kontrolę. Nie nad wszystkim możesz ją mieć i nie warto z tym walczyć. Akceptacja i odpuszczenie pozwoli na to, aby wszystko ułożyło się tak, jak powinno.

Jak to zrobić? Wybrać. Wybrać ryzyko, wybrać zmianę. Poznać to, czego potrzebujesz, czego pragniesz, czego pragnie Twoja Dusza, abyś była szczęśliwa, abyś miała kontakt ze swoją Bożą Iskrą na co dzień. Abyś kreowała.

To jest dla Ciebie czas transformacji. Bo zapewne wiedziesz właśnie życie, które w ogromnym stopniu odbiega od tego, czego oczekiwałaś. Ale potrzebna jest Twoja decyzja o zrobieniu tego pierwszego kroku.
Jesteś powołana do wyrażania swojego prawdziwego ja. I ja pragnę Ci towarzyszyć w nauce zaufania do siebie, nauce słuchania swojej duszy, serca, a nie swojej głowy. Chcę Cię prowadzić do krawędzi, abyś odkryła, że potrafisz latać.